ارتباط بین کیفیت حسابرسی و کیفیت گزارشگری مالی

مطابق دیدگاه دی آنجلو (1998)، افزایش کیفیت خدمات حسابرسی موجب کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و تامین کنندگانسرمایه می شود و کیفیت اطلاعات حسابداری را با کاهش هزینه های انتخاب ناسازگار و خطر اخلاقی بهبود می بخشد. این پژوهش باهدف مطالعه جنبه ای از پیامدهای اقتصادی جایگاه خدمات حسابرسی در ایران، به بررسی ارتباط بین کیفیت حسابرسی و کیفیتگزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. برای دستیابی به اهداف پژوهش تعداد 110 شرکت بهعنوان نمونه پژوهش برای دوره زمانی 1388-1394 انتخاب شدند. هدف پژوهش از نوع کاربردی و روش آن از نوع همبستگی و پس رویدادی است. برای اندازه گیری کیفیت گزارشگری مالی از سه شاخص دچو و دیچو (2002)، کوتاری و همکاران (2005) و مک نیکلز واستابن (2008) و جهت اندازه گیری کیفیت حسابرسی از سه شاخص تخصص حسابرس در صنعت، شهرت حسابرس و دوره تصدیحسابرس استفاده شده است. از الگوی داده های ترکیبی برای آزمون فرضیه های پژوهش استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بینکیفیت حسابرسی و کیفیت گزارشگری مالی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. بدین ترتیب، افزایش کیفیت حسابرسی با کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و مشکلات نمایندگی بین گروه های مختلف ذینفع، موجب افزایش کیفیت گزارشگری مالی می شود.

Keywords:

تخصص حسابرس در صنعت , شهرت حسابرس , دوره تصدی حسابرس , کیفیت گزارشگری مالی