مهدویت و جنبش های موعودگرایانه در عصر امویان

مساله مهدویت و ظهور منجی و موعود آخرالزمان، به حوزه تاریخ ادیان و پدیدارشناسی ادیان مربوطمی شود. این اندیشه و باور به غایت تاریخی، یعنی آمدن منجی و مصلح جهانی و پیروزی حق، نیکی،عدالت و راستی بر نیروی باطل، بدی، ظلم و فریب و نیرنگ و استقرار کامل و همه جانبه ارزش هایالهی و انسانی، تشکیل مدینه فاضله و جامعه ایده آل، کوتاه شدن دست ستمکاران و جباران برای همیشه،و آینده درخشان و سعادتمندی برای بشریت از دین زرتشت آغاز و در سایر ادیان الهی از جمله دینمبین اسلام ادامه یافت. در اسلام بحث مهدی موعود، از زمان پیامبر اکرم (ص) یک امر قطعی و مسلم درمیان مسلمانان مطرح بوده و روایات زیادی از رسول خدا (ص) در این زمینه وجود داشته است. در اینپژوهش سعی بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانهای به تحلیل عللپیدایش و پیامدهای جنبش های موعودگرایانه و عدالت خواهانه در دوره حکومت امویان پرداخته شود.در زمان رواج ظلم و ستم و فشارهای اقتصادی و اجتماعی توسط خلفای اموی و کارگزاران آنها، وگسترش فساد و بی دینی، توجه مردم به مساله مهدویت و بحث موعود آخرالزمان زیاد گردید و از طرفدیگر فضای خفقان حاکمیت و تقیه امامان شیعه علیهم السلام که به تردید در باره امام واقعی افزودهمی شد، مدعیان مهدویت فرصت یافتند مردم را با اندیشه های انحرافی خود همراه ساخته و رهبریجنبش های موعودگرایانه را برای مقطعی از تاریخ به دست گرفته و این اندیشه مقدس توحیدی را ابزاریبرای پیشبرد مطامع خود قرار دادند.

Keywords:

مهدویت , فرقه های انحرافی , جنبش های موعودگرا , امویان