بررسی برخی شاخصهای فیزیولوژیکی سه گونه بلوط در زاگرس

ارتقا سطح کیفی نهالهای تولیدی، داشتن شناخت کافی از عکسالعملهای مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نهالها میتواند ما را در احیای جنگلها کمک نماید.کیفیت پایین نهالهای بلوط جنگل کاری با این گونه را با مشکل روبرو کرده است، تحقیق حاضر در نظر دارد تا برخی خصوصیات فیزیولوژیک نهالهای سه گونه برودار (Quercus brantii)، دارمازو (Quercus infectoria) و ویول (Quercus libani)را بعنوان گونه های مهم زاگرس، بررسی نماید. بذرهای این سه گونه از جنگلهای بانه در استان کردستان جمع آوری شد. پس از سبزشدن در پایان فصل رویش، برخی شاخصهای فیزیولولوژیک اعم از عملکرد فتوسیستم II در روز و شب، محتوای نسبی آب و نرخ نشت الکترولیت اندام ها اندازه گیری و ثبت گردیدند. نتایج نشان داد که سه گونه مورد مطالعه از نظر عملکرد فتوسیستم II روز و شب و محتوای نسبی آب و نرخ نشت الکترولیت ساقه و ریشه اختلاف معنی دار داشتند و میانگین نرخ نشت الکترولیت ساقه و ریشه در گونه دارمازو بیشتر از ویول و برودار بود. همچنین محتوای نسبی ساقه و ریشه نیز در گونه برودار بیشترین میزان را دارا بوده و تفاوت معنیداری با دو گونه دیگر داشت. عملکرد فتوسیستم II روز و شب گونه وی ول تفاوت معنی داری را با گونه دارمازو نشان داد و با گونه برودار در یک گروه قرار گرفت. با توجه به مجموع نتایج درکلیه پارامترها نهالهای دارمازو آسیب پذیرتر از نهالهای دو گونه دیگر بودند.

Keywords:

برودار , دارمازو , صفات فیزیولوژیک , وی ول