بررسی اثرات سلولی نارنجین بر پیشگیری از سمیت ژنتیکی ناشی از داروی میزوپروستول بر روی لنفوسیت های خون محیطی انسان

طی تحقیقات انجام شده در زنانی که در معرض میزوپروستول بودند چه آنهایی که سقط جنین داوطلبانه ی ناموفق داشتند و چه آنهایی که در معرض میزوپروستول برای دیگر عامل ها یا نشانه های ناشناخته قرار گرفته بودند، نرخ ناهنجاری ها بالا بود. لذا به سبب حضور ترکیبات فلاوونوییدی با خاصیت آنتی اکسیدانی بالا مثل نارنجین بر آن شدیم اثرات سلولی نارنجین، در برابر آسیب های سیتوژنتیکی ناشی از میزوپروستول را بر روی لنفوسیت های خونی با روش میکرونوکلیوس بررسی کنیم. روش تحقیق: در این مطالعه با سرنگ هپارینه 5 سی سی از نمونه خون وریدی از 5 داوطلب سالم و غیرسیگاری تهیه گردید و بعد از 1ساعت انکوباسیون با 20 میکرومول از دوز آسیب زای میزوپروستول و غلظت های مختلف نارنجین به مدت 24 ساعت انکوبه شدند. جهت ارزیابی تولید میکرونوکلیوس، لام تهیه و با میکروسکوپ نوری مورد بررسی واقع شد. سپس با استفاده از نرم افزار Spss و آزمون ) Anova posttest:Tukey)، مقادیر مختلف میانگین ها با هم مقایسه شد. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نقش موثر نارنجین به عنوان عامل محافظتی در برابر ژنوتوکسیسیته میزوپروستول را نشان می دهد) .P<0.05) همچنین مشخص گردید نارنجین یک آنتی ژنوتوکسیک قوی در برابر آسیب های DNA ناشی از میزوپروستول می باشد.

Keywords:

ژنوتوکسیسیته , میزوپروستول , نارنجین , لنفوسیت انسانی , میکرونوکلیوس