بررسی پلی مورفیسم های Arg389Gly و Arg347Cys گیرنده های β1-AR و α1a-AR مسیر سیگنالی GPCR با سنکوپ وازوواگال

سنکوپ وازوواگال نوعی بیماری ناتوان کننده و قابل درمان است و معمولا به عنوان ضعف ناشی از حالت عصبی در نظرگرفته می شود.یکی ازعوارض این سنکوپ غش میباشد،که در برخی بیماران به صورت نامکررو در برخی دیگربه صورت مکرردیده می شود.مطالعات اخیرازاین فرضیه پشتیبانی میکنند که سنکوپ وازوواگال میتوانند نوعی بیماری با زمینه قوی ژنتیکی باشد. بیشترمطالعات ژنتیکی در رابطه با سنکوپ وازوواگال، تحلیل رابطه بین پلی مورفیسم های مربوط به پروتیین G و گیرنده های آدرنرژیک میباشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش ژنتیکی α1a-AR و β1-AR درسنکوپ وازوواگال انجام شد. دریک مطالعه ی مورد-شاهدی30 بیماربا تشخیص سنکوپ وازوواگال از مرکزقلب تهران و30 نمونه شاهد انتخاب شدند.پلی مورفیسم Arg389Gly برای ژن β1-AR و پلی مورفیسم Arg347Cys برای ژن α1a-AR به ترتیب از طریق PCR-RFLP و Tetra-ARMS PCR تعیین ژنوتیپ شدند.نتایج به دست آمده با استفاده ازنرم افزارSPSS20 وآزمون فیشربا سطح معنی داری 0.1 مورد آنالیزقرارگرفتند. فراوانی ژنوتیپهای TT،CT و CC در پلی مورفیسم α1a-AR در گروه مورد به ترتیب 30،50 و 20 درصد محاسبه گردید((P=0,626،و در پلی مورفیسم β1-AR مقادیر ژنوتیپ های CC،CG وGG در گروه مورد به ترتیب 56,7،43,3 و 0 درصد بود(.(P=1,000 به نظرمیرسد بین پلی مورفیسم های α1a-AR و β1-AR با سنکوپ وازوواگال،ارتباط معنی داری وجودندارد.

Keywords:

وازوواگال , سنکوپ , غش , G protein , گیرنده آدرنرژیک