معماری سبز گونهای از معماری است که در آن مقدار یا تمامی قسمتهای بنا با پوشش گیاهی یا محیط کشت روینده، پوشانیده میشود. این امر در راستای سازگاری ساختمان با محیط زیست، پایداری و بهینه سازی مصرف انرژی صورت میپذیرد. حال این مقاله در نظر دارد از طریق مطالعات کتابخانهای الگوهای
معماری سبز و نقش آن بر
محیط زیست انسان و طبیعت، کاهش آلودگیهای صوتی و بهینه سازی مصرف انرژی را بررسی نماید. نتیجه مطالعات مشخص کرد که، ساخت دیوارهای سبز و باغ بام میتواند به کاهش مصرف انرژی کمک نموده و باعث بهبود کیفیت
محیط زیست انسان شود. استفاده از دیوارهای سبز عمودی در سطوح ساختمانی میتواند با ایجاد اصطکاک و کاهش انرژی امواج صوتی باعث ایجاد انحراف در مسیر حرکت امواج صوتی شده و از این طریق آلودگی صوتی را به میزان قابل توجهی تقلیل نماید. همچنین با ترکیب درختچه ها و پوششها بهصورت مجموعهای متناسب از گیاهان بر روی سقف و دیوارها میتوان از آن به عنوان الگوی مناسب جهت پنام حرارتی استفاده نموده و راهکار مناسبی را جهت بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان ارایه نمود.