بررسی عناصر اقلیمی در آثار احمد محمود (مدار صفر درجه)

ادبیات اقلیمی، گونه ای از ادبیات است که شرایط اقلیمی و جغرافیایی یک سرزمین یا یک منطقه ی خاص در آن انعکاس یافته است و در ایران دارای چند شاخه ی اساسی است از جمله: ادبیات اقلیمی جنوب (مکتب خوزستان)، ادبیات اقلیمی شمال ایران (مکتب گیلان)، ادبیات اقلیمی اصفهان (مکتب اصفهان) و ادبیات اقلیمی خراسان (مکتب خراسان) و ادبیات روستایی و ادبیات گارگری. توجه نویسندگان به ویژگی های منحصربه فرد و خاص یک منطقه اعم از آداب و رسوم، مسایل اخلاقی و اجتماعی، طبیعت، اعتقادات، زبان و گویش و...، باعث پدید آمدن یک سبک ویژه می شود و بازتاب این ویژگی ها به داستان هایشان رنگ بومی می بخشد. احمد محمود از جمله نویسندگان بزرگ کشور ماست که خاستگاه بسیاریاز آثار وی، جنوب ایران است و مکان هایی که توصیف می کند بازتاب جنوب هستند. در این مقاله بازتاب عناصر اقلیم جنوب در رمان مدار صفر درجه در دو بخش با زیر مجموعه های خاص خود مورد بررسی قرار گرفته است. بخش نخست شامل جنبه ی عملی فرهنگ بومی همچون آب و هوا، مکان ها، طبیعت، آداب و رسوم اجتماعی، خوراک و پوشش، باورها و عقاید عامیانه ی جنوب و بخش دوم مربوط به زبان است که شامل گویش و لهجه ی محلی، مثل ها، اشعار محلی و ترکیب های جنوبی و... است.

Keywords:

ادبیات اقلیمی , احمد محمود , جنبه ی عملی فرهنگ بومی , زبان و گویش بومی