تاثیر آموزش مهارتهای مثبت و مثبت اندیشی برسازگاری اجتماعی زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت و مثبت اندیشی به شیوه گروهی بر سازگاری اجتماعی زنان مطلقه انجام شد. جامعه پژوهش حاضر شامل افراد مطلقه شهرستان تبریز می باشد. در این پژوهش 20 نفر با نمونه گیری تصادفی در دسترس بعنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب شدند. نمونه آماری گروه آزمایش10 نفر از افرادی که در جلسات مثبت اندیشی به صورت داوطلب شرکت کرده اند را شامل می باشد. نمونه آماری گروه کنترل10 نفر از افرادی که در جلسات مثبت اندیشی شرکت نکردند (از بین افراد بصورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند) را شامل می باشد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل می باشد. گروه آزمایش تحت10 جلسه60 دقیقه ای رواندرمانی مثبت قرار گرفتند اما گروه کنترل تحت هیچگونه آموزشی قرار نگرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری اجتماعی ویزمن و پی -کل استفاده شد و برای تحلیل آماری داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که مثبت اندیشی به شیوه گروهی به طور معنی داری در ارتقا سازگاری اجتماعی زنان مطلقه موثر است.

Keywords:

آموزش مهارت های مثبت , سازگاری اجتماعی , مقیاس سازگاری اجتماعی ویزمن و پی -کل , مثبت اندیشی