اثربخشی آموزش مهارت تاب آوری بر کیفیت زندگی زنان مبتلاء به سندرم نقص ایمنی ایدز (HIV) در شهر کرج

هدف : مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت تاب آوری بر کیفیت زندگی در زنان مبتلاء به سندرم نقص ایمنی ایدز (HIV) انجام پذیرفت. روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر نیمه تجربی و از نوع طرح های پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود جامعه آماری: در این مطالعه شامل کلیه بیماران زن مبتلاء به بیماری ایدز عضو موسسه شایسته گل های بهشتی باشگاه مثبت در سال 1396 در شهرستان کرج بود 60 نفر . 30 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش 15 نفر وکنترل 15 نفر تقسیم شده اند. ابزار پژوهش: شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1989) بود. از شرکت کنندگان تحقیق در گروه آزمایش خواسته شد تا در 8 جلسه 1 ساعته (هفته ای2 جلسه) آموزش تاب آوری شرکت کنند و این در حالی بود که آزمودنی های گروه آزمایش هیچ گونه درمان دارویی و یا روان شناختی را دریافت نکردند. یک هفته و یک ماه بعد از اتمام جلسات آموزشی از هر دو گروه به طور همزمان و جدا از هم پس آزمون و پیگیری به عمل آمد. روش تحلیل: داده ها با روش تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر ارزیابی شدند. نتایج: نتایج تحلیل ها نشان داد که آموزش تاب آوری در افزایش کیفیت زندگی در سطح معناداری تاثیرp> 0/05 داشته و اثربخشی آن ماندگاری داشت.براساس نتایج این پژوهش به نظر می رسد کاربرد شیوه آموزش تاب آوری برای افزایش کیفیت زندگی شیوه ای سودمند باشد

Keywords:

سندروم نقص ایمنی ایدز , زنان , کیفیت زندگی , مهارت تاب آوری