فراموشی سازمانی

امروزه سازمان ها، دانش را به عنوان ارزشمندترین و کاربردی ترین منبع برای خود قلمداد می کنند و براین اعتقادند که برای اینکه بتواند در محیط پر رقابت امروز باقی بمانند باید قابلیت ها و منابع فکری خودرا مدیریت کنند. با وجود این هنوز برخی نکته ها در مباحث کنونی دانش سازمانی مبهم است. شرکتهانه تنها یاد می گیرند، بلکه آنها فراموش نیز می کنند در حقیقت مدیریت دانش به دنبال خلق فرآیندهایی است که نه تنها به یادگیری و حفاظت از دانش مفید، بلکه برای عدم یادگیری و پرهیز از آنچه که مهمنیست هم به کار آید . فراموشی همانند یادگیری ساده نیست و ممکن است زیانآور یا سودمند باشد و دردو بعد هدفمند و غیرهدفمند قابل درک است. اما در هر حال بهگونه چشمگیری هم در بعد مثبت و همدر بعد منفی بر رقابتپذیری یک شرکت موثر خواهد بود .فراموشی سازمانی برعکس یادگیری سازمانی کهبه ذخیره دانش سازمانی میافزاید، موجب کاهش و از دست دادن دانش سازمانی میشود. فراموشیسازمانی هدفمند باعث رهایی از دانش غیر مفید و زمینه سازی برای تغییر وتحول و یادگیری در سازمانو در نهایت کسب مزیت رقابتی و افزایش رقابت پذیری در سازمان خواهد شد.لذا در پژوهش پیش رو کهبه روش مطالعات اسنادی انجام می شود فراموشی سازمانی از مناظر گوناگون سازمانی مورد بحث و بررسیقرار می گیرد.

فراموشی سازمانی Keywords:

مدیریت دانش , یادگیری سازمانی , فراموشی سازمانی , فراموشی هدفمند سازمانی , فراموشیغیر هدفمند سازمانی