مدیریت و برنامه ریزی گردشگری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) (مطالعه موردی: استان مازندران)

امروزه سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)به عنوان یکی از ابزارهای مهم در مدیریت، تصمیم سازی، تحلیل و نمایش حجم زیادی از اطلاعات در برنامه ریزی ها در همه سطوح ، کاربرد فراوانی یافته است. به علت ماهیت پیچیده برنامه ریزی گردشگری و توانایی سیستم های اطلاعات جغرافیایی در کنار هم قراردادن حجم وسیعی از اطلاعات و تجزیه و تحلیل های پیشرفته، گرایش به استفاده از این تکنولوژی رو به فزونی است. در این تحقیق سعی بر این است که نشان داده شود با داشتن اطلاعاتی همچون امکانات رفاهی انسان ساخت موجود در یک منطقه، مانند تعداد هتل ها، مهمان سراها، کمپ های اقامتی و ... و امکانات طبیعی همچون نهرها، رودخانه ها، جنگل ها، پارک های طبیعی و ... و سایر امکانات مانند بیمارستان، درمانگاه، سرویس بهداشتی، رستوران، موزه، شبکه ارتباطی و .... و همچنین اطلاعاتی مانند پراکندگی سکونتگاه ها و نقاط جمعیتی، چگونه می توان ظرفیت تحمل یک منطقه را مورد ارزیابی قرار داد و به تبع آن به مدیریت و برنامه ریزی گردشگری در سطح منطقه پرداخت. استان مازندران، از نظر جاذبه های طبیعی به عنوان یکی از مهمترین کانون های فعالیتی فراغتی و ایرانگردی، موقعیتی ممتاز دارد. برخورداری از سواحل هموار و ماسه ای دریایی، همجواری میان جنگل و دریا و کوهستان، همچنین وجود تاسیسات اقامتی و پذیرایی مطلوب، امکانات توسعه گردشگری را در مقیاس ملی و بین المللی فراهم آورده است. یافته های این تحقیق نشان از پتانسیل و ظرفیت تحمل بیشتر مناطق غربی استان نسبت به بخش مرکزی و شرقی آن دارد.

Keywords:

برنامه ریزی گردشگری , سیستم اطلاعات جغرافیایی , امکانات رفاهی , امکانات طبیعی , اطلاعات جمعیتی , استان مازندران