اثرات تداخل زمینه ای بر روش و نتیجه اجرای شوت بسکتبال

در اغلب پژوهش های تداخل زمینه ای، اثرات تغییرپذیری بر معیارهای نتیجه اجرا بررسی شده است و به تاثیر آن بر بهبود ویژگی های الگوی حرکت کمتر توجه شده است. هدف ازانجام این پژوهش، بررسی اثر سه سطح از تداخل بر روش (الگوهای هماهنگی درون و بین عضوی) و نتیجه اجرای شوت درجا و شوت جفت در بسکتبال است. شرکت کنندگان 30دانشجوی پسر بودند که 16 جلسه 80 کوششی را با تداخل کم (مسدود)، زیاد (تصادفی) یا متوسط (تناوبی) تمرین کردند. آزمون های یادداری مسدود، تصادفی و تناوبی با 10 کوشش ازهر شوت اجرا شد. بررسی نتیجه و روش اجرا نشان داد که با وجود پیشرفت معنی دار هر سه گروه، دستکم در نیمه اول جلسات اکتساب، برتری با گروه تداخل ناچیز بوده است p<0.01 در یادداری تصادفی، تفاوت های معنی دار p<0.01 مشاهده شده در روش اجرا مشابه تحقیقات کلاسیک اثر تداخل زمینه ای بود. در یادداری مسدود، تفاوت ها نشانگر ایجاد نوعی وابستگی زمینه ای بود بهطوری که الگوهای هماهنگی گروهی که به صورت مسدود تمرین کرده بودند، بهتر از دو گروه دیگر بود. در مجموع، یافته ها نشان داد تداخل زمین های می تواند برای توسعه روش اجرا و ارتقای نتایج اجرای مهارت های حرکتی مفید باشد

Keywords:

الگوی هماهنگی , تداخل زمینه ای , شوت بسکتبال , مهارت آموزی