حدیث شهادت خضر بر دوازده امام: بررسی اصالت و نحوه انتقال از اصول اولیه به جوامع حدیثی

یکی از شواهد روایی امامیه در باب عدد ایمه، حدیث شهادت خضر (ع) بر دوازدهامام (ع) است که کلینی و برخی محدثین دیگر به واسطه احمد بن محمد بن خالد برقیدر کتاب های خود آورده اند. برقی نقل دیگری از این حدیث را در بخش کتاب العللاز المحاسن، بدون اسامی کامل ایمه (ع) آورده، که این امر موجب بروز تردیدهایی دراصالت نقل کامل آن شده است. این مقاله از خلال تطبیق اسناد حدیث خضر نشانمی دهد منبع اصلی این حدیث با ذکر کامل اسامی ایمه (ع)، کتاب راوی اصلی آن،ابوهاشم جعفری بوده که از آ نجا به نگاشته های محدثان بعدی چون الکافی کلینی راهپیدا کرده است. در ادامه، مقاله می کوشد علت اختلاف به وجود آمده بین سند و متننقل المحاسن با نقل دیگر کتاب های حدیثی را تبیین نماید. بدین منظور، با بررسیآماری احادیث کتاب العلل از المحاسن نشان داده می شود که این بخش از کتاب،در واقع کتابی از محمد بن خالد برقی است که توسط پسر وی تکمیل شده است و بروزاختلافات متنی و سندی نیز، ریشه در سبک حدی ثنگاری برقی پدر و پسر دارد.

Keywords:

حدیث خضر , ابوهاشم جعفری , محمد بن خالد برقی , احمد بن محمدبن خالد برقی , المحاسن , احادیث ایمه اثناعشر