تاثیر اصلاح الگوی کشت بر مصرف بهینه آب و انرژِ توسط تغییر فصل کاشت نخود از بهار به پاییز با روش آبیاری تکمیلی

هدف از کشت پاییزه نخود در مقایسه با کشت معمول آن در بهار حداکثر استفاده از بارندگی ها و شرایط آب و هوایی به ویژه در مناطقی با زمستان های طولانی و دستیابی به عملکرد مناسب می باشد. اگر چه صدمات ناشی از یخبندان و بیماری برق زدگی (Ascochyta rabiei) از عوامل بازدارنده کشت پاییزه نخود در مناطق سردسیر کشور است ولی تحقیق بعمل آمده طی 12 سال با اهداف استفاده بهینه و اجرای الگوی مصرف آب و انرژی منجر به معرفی رقم جدید نخود بینالود که می توان به کمک آن کشت نخود را از بهار به پاییز انتقال داد. در سیستم کشت پاییزی – زمستانه، این امکان به گیاه داده می شود تا راندمان مصرف آب(WUE) افزایش یابد، زیرا سطح برگ بیشتر در ابتدای فصل، و رسیدن زودتر به شاخص سطح برگ (LAI) بحرانی، همزمان با دریافت حداکثر انرژی خورشید است که در استفاده مطلوب تر گیاه مؤثر می باشد. مدیریت صحیح همراه با به نژادی می تواند راندمان مصرف آب را بطور قابل ملاحظه ای افزایش دهد. زیرا دسترسی بیشتر به آب با توجه به نفوذ عمیق تر ریشه و تماس بیشتر با حجم خاک، شرایط مناسب تری را برای سازگاری با پتانسیل های پایین تر و در نهایت افزایش ضریب برداشت فراهم می کند. در مناطقی که با کمبود آب مواجه هستند روش آبیاری تکمیلی در کشت پاییزی – زمستانه به منظور رفع تنش رطوبت در مراحل بحرانی رشد گیاه می تواند تأثیر جدی در افزایش عملکرد دانه داشته باشد.

Keywords:

نخود , کشت پاییزی - زمستانه , بینالود , الگوی کشت , برق زدگی , مصرف بهینه