چالش فن آوری در فرش دستباف

فرش دستباف یک محصول مهم تولیدی ایران است که عمدتا با هدف صادرات تولید میشود و بهدلیل جنبه های فوقالعاده قوی هنری، عالقمندان زیادی در سطح جهان بهخصوص در کشورهای غربی دارد. مولفه های هنری با آمیخته ای از فرهنگ، آداب، رسوم، مذهب و معماری ایرانی-اسلامی همراه با تنوع باال در طرحها و نقوش و رنگها، فرش دستباف ایرانی را از یک کفپوش ساده وتجاری کاملا متمایز کرده و نام و نشان تجاری باارزشی در اذهان حک کرده است. این محصول همانند سایر تولیدات در بستر زمان و برای پاسخگویی بهنیاز تولیدکنندگان از فن آوری بهره میبرد. اگرچه ضریب نفوذ فنآوری در فرش با کندی قابل محسوسی رشد میکند. موضوع این نوشتار پیرامون استفاده از فن آوری در مرحله بافت از زنجیره تامین است که با اختلاف نظر زیاد همراه بوده است. در سایر حلقه های زنجیره تامین از جمله ریسندگی،چله کشی، رنگرزی، طراحی و نقاشی، پرداخت، تبلیغات، بازاریابی، فروش و صادرات با حساسیتهای متفاوتی از فن آوری استفاده میشود. در این مقاله سعی میشود با موشکافی ابعاد موضوع و با استفاده از نظرات خبرگان به ویژه دست اندرکاران تشکلهای تولیدی و صادراتی و دانشگاهی داخلی و خارجی )اتحادیه واردکنندگان فرش دستباف ایرانی در اروپا( و معاونت فن آوری ریاست جمهوری با انجام جلسات متعدد در وزارت بازرگانی سابق و مرکز ملی فرش، اثر استفاده از دستگاه های مکانیکی بافت به جای بافندگان مورد بررسی قرار گیرد.بدیهی است به دلیل تفاوت دیدگاه ها در این ارتباط، نگارنده با استفاده از مباحث مطرح شده در نهایت خود به جمع بندی میپردازد

Keywords:

فن آوری , فرش دستباف , قالیباف , بافنده