سنجش قابلیت تبدیل موسسات دانشگاهی به سازمان های یادگیرنده

تحقیق حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع کاربردی است که با هدف سنجش قابلیت نهادهای دانشگاهی برای تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده انجام شده است. بدین منظور الگوی سیستمی مارکوارت شامل پنج زیرسیستم یادگیری، سازمان، افراد، دانش و فناوری، مورد استفاده قرار گرفت. فرضیه های پژوهش با استفاده از این پنج زیر سیستم طراحی شد. به منظور گردآوری داده ها، از روش پیمایش و پرسشنامه بسته با مقیاس هفت رتبه ای لیکرت استفاده شد. محدوده مورد مطالعه پژوهش حاضر، دانشگاه صنعتی مالک اشتر بود. نتایج توسعه به دست آمده نشان می دهد که تنها شاخص شایستگی های کارکنان از زیر سیستم افراد تا حدودی در دانشگاه مورد توجه قرار می گیرد. از طرفی، میانگین کل یادگیری سازمانی در دانشگاه، کمتر از حداقل قابل قبول است. در انتها، برای نیل به الگوی مطلوب سازمان یادگیرنده در کاهش شکاف بین دانشگاه مالک اشتر و الگوی مطلوب سازمان یادگیرنده، پیشنهادهایی ارایه شده است.

Keywords:

سازمان یادگیرنده , زیرسیستم یادگیری , به اشتراک گذاری دانش , فرهنگ سازمانی