اثر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان پپتید مربوط به ژن کلسیتونین در عصب سیاتیک موش صحرایی

ژن وابسته به کلسیتونین (CGRP) پپتیدی است -37 اسیدآمینه که از پایانه های عصب حرکتی آزاد میشود و به عنوان فاکتور تغذیه ای آنتروگراد عمل میکند. این پپتید احتمالا در سنتز پروتیینهای ویژه ای در عضله درگیر است. هدف از این تحقیق مطالعه تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان CGRP عصب سیاتیک موش صحرایی بود. تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به 4 گروه هشت تایی شامل: کنترل، تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی و تمرین ترکیبی تقسیم شدند. بعد از یک هفته عادت دادن حیوانات به پروتکل تمرینی، در هفته دهم بعد از تولد تمرینات آغاز شد. گروه تمرین استقامتی به مدت 12 هفته، هفتهای 5 روز و هر روز حداکثر 60 دقیقه روی تردمیل و با سرعت حداکثر 30 متر در دقیقه ( معادل 80 تا (%VO2max 75 دویدند. گروه تمرین مقاومتی به مدت 12 هفته، در قفس فلزی با تور سیمی نگهداری شدند که آب در ارتفاع 2 متری دیواره سیمی بود. موشها برای خوردن آب مجبور به بالا رفتن از دیواره سیمی اطراف قفس بودند. بهمنظور اعمال اضافهبار در سه هفته پایانی وزنهای معادل30 درصد وزن هر حیوان به دم آن بسته شد. برنامه تمرین، ترکیبی از تمرینات استقامتی و مقاومتی بود. حیوانات این گروه 12 هفته در قفسهای تمرین مقاومتی نگهداری شدند و طبق پروتکل استقامتی 5 روز در هفته نیز تمرین استقامتی داشتند و بعد از تمرین استقامتی دوباره به قفسه های توری منتقل شده و تمرین مقاومتی را انجام میدادند. پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات بیهوش شدند و عصب سیاتیک آنها برای سنجش CGRP به روش الایزا جدا شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون واریانس یکطرفه انجام شد.(p<0/05) مقادیر پپتید CGRP در هر سه گروه تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت، اما این افزایش معنی دار نبودp> 0/05بهعلاوه، حتی تفاوتی معنی دار بین میزان پپتید مذکور در عصب سیاتیک متعاقب سه نوع تمرین ذکر شده نیز وجودنداشتp> 0/05نتایج پژوهش حاضر همسو با نتایج تحقیقات قبلی از تاثیر افزایش فعالیت بدنی بر بهبود انتقال آکسونیCGRPحمایت میکند. همچنین دادهها نشان داد که عصب سیاتیک محل تجمعCGRP نیست

Keywords:

تمرین استقامتی , تمرین مقاومتی , تمرین ترکیبی , عصب سیاتیک , پپتیدCGRP