اثر 12 هفته تمرین هوازی بر سطوح کاتکولامین ها و آمادگی قلبی تنفسی دانش آموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه

هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثر 12 هفته تمرین هوازی بر سطوح کاتکولامینها و آمادگی قلبی تنفسی در دانش آموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه بود. در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل ،60 نفر دانش آموز بیش فعال مقطع ابتدایی از بین دانش آموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه با استفاده از پرسشنامه تشخیصی کانرز به صورت داوطلبانه انتخاب شده و سپس، به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (30 نفر ،میانگین سن: 14/1±53/10 سال؛ وزن: 80/4± 75/29 کیلوگرم؛ شاخص توده بدنی: 97/1± 06/18 کیلوگرم بر مجذور قد به متر و اوج اکسیژن مصرفی: 84/6±77/26 میلی لیتر کیلوگرم بر دقیقه) و تجربی( 30 نفر ،میانگین سن: 18/1±67/10سال؛ وزن: 01/4±42/30 کیلوگرم؛ شاخص توده بدنی: 73/1± 14/18 کیلوگرم بر مجذور قد به متر و اوج اکسیژن مصرفی: 06/5±14/26 میلی لیتر کیلوگرم بر دقیقه) قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامه تمرین هوازی به مدت 12هفته و هر هفته سه جلسه با شدت 85-60% ضربان قلب ذخیره بیشینه به تمرین پرداختند. درحالیکه گروه کنترل در طول این دوره در هیچ برنامه فعالیت بدنی منظمی شرکت نکردند .نمونه ادرار برای اندازه گیری سطوح کاتکولامینها و اوج اکسیژن مصرفی با استفاده از دستگاه گازآنالایزور بر روی نوارگردان برای اندازه گیری آمادگی قلبی تنفسی، قبل و بعد از 12 هفته برنامه تمرینی اجرا گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بعد از 12 هفته برنامه تمرین هوازی، افزایش معناداری در اوج اکسیژن مصرفی و کاهش معناداری در ضربان قلب استراحت و سطوح اپی نفرین در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(05.0تمرین هوازی مشاهده نشد (05.0تمرین هوازی ممکن است در بهبود سطوح کاتکولامینها، به ویژه اپینفرین و آمادگی قلبی تنفسی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کم توجهی موثر باشد.

اثر 12 هفته تمرین هوازی بر سطوح کاتکولامین ها و آمادگی قلبی تنفسی دانش آموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه Keywords:

آمادگی قلبی تنفسی , کاتکولامینها , کودکان بیش فعال , تمرین هوازی