تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان پروتیین آیریزین پلاسما و بیان ژنهای 5FNDC عضلانی و 1UCP بافت چربی موش های صحرایی نر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان پروتیین آیریزین پلاسما و بیان ژنهای 5FNDCعضله نعلی و1UCP بافت چربی زیرجلدی شکمی موشهای صحرایی نر میباشد. بدین منظور، 16 سر موش صحرایی نژاد اسپراگ دولی (با میانگین وزن 2/22±5/211 گرم و سن هشت هفته) به طور تصادفی به دو گروه هشت تایی کنترل وتمرین مقاومتی تقسیم شدند. گروه تمرینی بهمدت هشت هفته و هفته ای سه جلسه روی نردبانهای مخصوص به ارتفاع2/1 متر با حمل یک وزنه به میزان 50درصد وزن بدن (که به دم آنها بسته میشد) تمرینات خود را آغاز نمودند (اینمیزان به 200درصد وزن بدن در هفته آخر رسید). تمرینات شامل: سه نوبت پنج تکراری با سه دقیقه استراحت بین نوبتها و یک دقیقه استراحت بین تکرارها بود. جهت اندازه گیری میزان آیریزین پلاسما از روش ELISA و بهمنظوربررسی بیان نسبیmRNA ژنهای 5FNDC و 1UCP از روشreal time PCR استفاده شد. آزمون آماری تی مستقل نیزبرای بررسی تفاوت میانگین بیان نسبی ژنها در گروه ها به کار رفت (05.0α=). نتایج نشان میدهد که میزان پروتیین آیریزین پلاسما پس از هشت هفته تمرین تمرین مقاومتی افزایش معناداری یافته است (48.4P<0.001, t=). همچنین،میزان بیان نسبیmRNA ژنهای 5P<0.001, t=6.18) FNDC) و 1P<0.001, t=14.26) UCP) پس از تمرینات، افزایش معناداری را نشان میدهد. از نتایج حاضر میتوان چنین نتیجه گرفت که تمرینات مقاومتی، احتمالا محرکی جهت ترشح مایوکاینهایی مانند آیریزین است که میتواند بافت چربی سفید را تحت تاثیر قرار دهد.

Keywords:

تمرین مقاومتی , آیریزین , ژن 1UCP و 5FNDC