بررسی انگیزه دروغ گویی زنان در رمان های سیمین دانشور بر پایه نظریه همرنگی از الیوت آرونسون

دیر زمانی نیست که دستاوردهای میان رشته ای در علوم انسانی، پا گرفته اما رهاورد آن درخشان بوده است؛ زیرا کارکرد رشته های علوم انسانی را بیش از پیش گسترده است. جستار پیشرو با بهرهگیری از نظریه همرنگی از الیوت آرونسون، روانشناس اجتماعی معاصر، به کندوکاو در شخصیتهای داستانی سیمین دانشور پرداخته است. نگاه دوباره به شخصیتهای رمانها، این گزارش را به آن رسانده است که شخصیتها برای دستیابی به همرنگی با دیگران، به دروغ روی آورده اند. گفتار پیش رو، با روش توصیفی تحلیلی، سه زیرشاخه همرنگی، یعنی متابعت، همانندی و درونی کردن را در داستانها پی گرفته است. در پایان، کارکرد سه بخش تاثیرگذار در همرنگ شدن شخصیتها، یعنی پیامرسان، پیام و گیرنده پیام، بررسی میگردد. بنیان این پژوهش بر سووشون استوار است و جزیره سرگردانی و ساربان سرگردان برای تاکید بیشتر بر یافته های این پژوهش مورد بررسی مروری قرار گرفته اند. از آن جا که بیشینه شخصیت های اصلی این رمانها زنان هستند و داستان از زاویه ی دید ایشان بیان گردیده است، بنابراین انگیزه های دروغگویی زنان در رمانهای دانشور پیگرفته میشود. جستوجوی کتابخانه ای و یادداشت برداری، یاریرسان این گزارش بوده است.

Keywords:

سیمین دانشور , الیوت آرونسون , همرنگی , دروغ , رمان معاصر فارسی