بررسی نقش متغیرهای مبتنی بر بازار در بهبود عملکرد صادرکنندگان محصولات دانش بنیان

طی ده ههای اخیر، اقتصاد کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه جهان دچار نوعی تغییر تدریجی شدهاند. کمرنگشدن مرزهای سنتی تجارت و گسترش قلمروی فعالیت شرکت ها موجب شده است تا کسب و کار از شکل محلی خود فاصله گرفته و صادرات به عنوان یک اولویت رقابتی برای شرکت های بزرگ و کوچک مورد توجه قرار گیرد. پررنگ شدن نقش دانش در عصر حاضر سبب شده تا عرضه محصولات و خدمات مبتنی بر دانش سهم مهمی از سبد صادراتی کشورهای توسعهیافته را به خود اختصاص دهد و صادرات محصولات و خدمات دانش بنیان به عنوان یک رویکرد موثر در زمینه توسعه اقتصادی مورد توجه این کشورها قرار گیرد. با این وجود، توجه به چنین رویکردی در عرصه اقتصادی در کشور ایران سابقه زیادی نداشته و بررسی اطلاعات و آمارهای موجود، نتایج متناقضی را در زمینه عملکرد کشور در این حوزه نشان می دهد. پژوهش حاضر ضمن بررسی عملکرد کشور در زمینه صادرات دانش بنیان و برخی از چالش هایی که فعالان این عرصه با آن مواجه اند، به تبیین راهکار های بهبوددهنده با تمرکز بر عوامل موثر بر عملکرد صادرکنندگان محصولات دانش بنیان در بازار های صادراتی می پردازد. به این منظور، پژوهش حاضر ضمن توجه به سه متغیر بازارگرایی، شایستگی دانش بازار و قابلیت کارآفرینی و بررسی مبانی نظری مرتبط با آنها، به تبیین نقش این متغیر ها در بهبود عملکرد صادراتی شرکت های عرضه کننده محصولات دانش بنیان ایرانی پرداخته و پیشنهاد های کاربردی و پژوهشی در این زمینه ارایه میدهد.

Keywords:

محصولات دانش بنیان , صادرات دانش بنیان , بازار , عملکرد , قابلیت پویا