تعیین وضعیت و گرایش مراتع دشت قروه استان کردستان

وضعیت مرتع تاریخچه ی استفاده از مرتع و تاثیر عوامل زنده و غیر زنده بر آن را نشان می دهد. موفقیت درمدیریت مراتع در گرو ارزیابی صحیح وضعیت مراتع می باشد تا بر اساس آن برنامه های کنترل و نظارت بر بهره برداری و طرح هایی جهت بهبود و اصلاح وضعیت مراتع به اجرا درآید. روش های مختلفی جهت ارزیابی وضعیت مراتع وجود دارد. در تحقیق حاضر از روش چهار فاکتوری ) شامل ترکیب گیاهی، تاج پوشش ، بنیه و شادابی و خاک( برای ارزیابی وضعیت مراتع بخشی از دشت قروه در استان کردستان استفاده شد. گرایش وضعیت مرتع نیز با استفاده از روش ترازوی گرایش مرتع بر اساس امتیاز دهی به خصوصیات خاک و پوشش گیاهی مشخص گردید. ابتدا ، تیپ بندی مراتع با استفاده از نقشه های توپوگرافی 1:50000و1:25000 وعکسهای هوایی و سپس با بازدیدهای صحرایی و تخمین صحرایی پوشش گیاهی، انجام شد. در ادامه مناطق معرف به عنوان محل نمونه برداری مشخص و به روش تصادفی- سیستماتیک و با استفاده از ترانسکت و پلات نمونه برداری صورت گرفته، لیست فلورستیک منطقه مطالعاتی تعیین و بر اساس جداول روش چهار فاکتوری امتیازدهی و برآوردهای لازم انجام شد. بر اساس نتایج وضعیت سه تیپ گیاهی شناسایی شده در منطقه، فقیر و گرایش وضعیت مرتع نیز در هر سه آنها منفی می باشد. لذا در هر یک از تیپ های گیاهی مورد مطالعه با توجه به شرایط موجود و عوامل ایجاد کننده وضعیت و گرایش نامطلوب آنها، روش هایی چون جلوگیری از چرای زود رس و خارج ار فصل، کاهش دوره ی چرایی، قرق، بذرکاری و بذرپاشی و ذخیره نزولات جهت بهبود وضعیت مرتع پیشنهاد شده است.

Keywords:

دشت قروه , پوشش گیاهی , خاک , وضعیت مرتع , گرایش مرتع , روش چهار فاکتوری