نگاهی توصیفی تحلیلی به نقش اجرایی عکاسی در پوسترهای سه طراح برجسته گرافیک ایران (ممیز، شیوا و مثقالی)( ازآغاز تا اواخر دهه پنجاه خورشیدی)

برای بررسی طراحی پوستر ایران شایسته است آثار استادان برجسته و جریان سازی همچون مرتضی ممیز، قباد شیوا و فرشید مثقالی را مورد بررسی قرار داد و رویکردهای اجرایی و نظری آنان را مطالعه نمود. در این میان حضور عکاسی و به کارگیری عکس به عنوان یک ماده تصویری یا تکنیک اجرایی در طراحی پوسترهای ایران و نقش کاربردی آن در آثار پوسترسازی سه طراح مذکور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فعالیت حرفه ای این سه استاد در عرصه طراحی پوستر از سال های پایانی ده ه چهل سده چهاردهم خورشیدی آغاز می گردد و در اواخر ده ه پنجاه خورشیدی به بلوغ بصری و ارتباطی قابل ستایشی می رسد. از این رو کنکاشی توصیفی- تحلیلی در آثار این طراحان به منظور بررسی نقش اجرایی عکاسی و شناسایی طراح پیش قدم در به کارگیری عکس، از جمله مواردی است که در این پژوهش مورد ضرورت واقع شده است. در مقاله حاضر که به لحاظ هدف،کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی تحلیلی می باشد تلاش شده است بر پایه اطلاعات گردآوری شده به روش کتابخانه ای و میدانی برای سیوالات زیر پاسخ شایسته ای ارایه شود: سوال اصلی: عکاسی در اجرای پوسترهای سه طراح مذکور چه نقشی ایفا نموده است سوال فرعی: روند زمانی کاربرد عکاسی در طراحی پوسترهای این طراحان چگونه بوده است یافته های این پژوهش نشان می دهد در طول دهه چهل و پنجاه خورشیدی در سایه بهبود امکانات چاپ و ورود تکنولوژی جدید، روند حضور عکاسی در طراحی پوسترهای این سه طراح به لحاظ کیفیت ایده و اجرا ارتقاء می یابد. قباد شیوا اولین بار در سال 1348خورشیدی در اجرای پوسترهایش از عکاسی کمک می گیرد؛ در همین سال فرشید مثقالی هم در طراحی پوستر فیلم گاو از عکس استفاده می کند. ضمن اینکه مرتضی ممیز در سال1349 در پوستر نمایشگاه آثارش در تالار قندریز از عکس بهره گرفته است.

نگاهی توصیفی تحلیلی به نقش اجرایی عکاسی در پوسترهای سه طراح برجسته گرافیک ایران (ممیز، شیوا و مثقالی)( ازآغاز تا اواخر دهه پنجاه خورشیدی) Keywords:

گرافیک ایران , پوستر , عکاسی , مرتضی ممیز , قباد شیوا , فرشید مثقالی