تاثیر چابکی سازمانی بر سرمایه اجتماعی در آموزش عالی

آموزش عالی در یک ساختار نظام مدار می تواند نقش کلیدی در انتقال دانش داشته باشد. این سازمان زمانی می تواند بر اساس نیاز ملی در جهت گسترش فرهنگ و دانش مدیریت نوین استوار باشد که نظام مدیریتی، رویکرد اجتماع محور و چابک گرا ایجاد کرده باشد. بکارگیری این نظام در دانشگاهها نیازمند در نظر گرفتن عوامل مختلف است. هدف پژوهش حاضر تاثیر چابکی سازمانی بر سرمایه اجتماعی در آموزش عالی است. این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی و از حیث هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیات علمی در سال 1396 بود که تعداد 30 نفر از آنها به روش طبقه ای متناسب با حجم به عنوان نمونه در این پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه چابکی سازمانی(ورلی و لاولر، 2012 ) و پرسشنامه سرمایه اجتماعی براساس مدل میگلوز، مورنووآرتیس(2008) استفاده گردید. جهت سنجش روایی پرسشنامه ها در این پژوهش از روایی صوری و سازه استفاده گردید و برای مشخص نمودن پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد . که به ترتیب پایایی چابکی سازمانی 95/. و سرمایه اجتماعی63/. برآورد شد. برای تحلیل داده های گردآوری شده از آزمون های ضریب همبستگی و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که چابکی سازمانی به طور معنی داری تغییرات سرمایه اجتماعی را تبیین می کند. همچنین نتایج پژوهش حاضرحاکی از رابطه مثبت و معنی دار بین چابکی سازمانی و سرمایه اجتماعی بود. به کار گیری چابکی سازمانی و شناسایی نقاط قوت سازمان در حوزه های نیازمند سرمایه اجتماعی جهت بهسازی و رشد اعضای هیات علمی دانشگاه پیشنهاد می گردد.

Keywords:

چابکی سازمانی , استراتژی قوی , رهبری و هویت مشترک , طرح سازمانی انطباق پذیر , دانشگاه