بررسی میزان تراکم گرد و غبار پنبه و ارتباط آن با تغییرات ظرفیت های ریوی کارگران در یک کارخانه نساجی

زمینه و هدف: در صنایع نساجی به ویژه در بخش ریسندگی، شیوع برونشیت مزمن و پنوموکونیوزیس همراه با علایم اختلال تنفسی سرفه و خلط که از گرد و غبار الیاف پنبه طبیعی در حین فرایند تولید پارچه حاصل می شود، بسیار بالا است. بنابراین ضمن تعیین میزان گرد و غبار کلی و گرد و غبار قابل اسنتشاق پنبه در صنایع نساجی، بایستی رابطه هر یک را با تغییرات ظرفیت های تنفسی شاغلین تعیین نمود. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تحلیلی-مقطعی در زمستان 1396 به منظورارزیابی اثرات گرد و غبار پنبه بر روی دستگاه تنفسی، در دو گروه مورد که شامل 130 کارگر در معرض گرد وغبار و گروه شاهد که شامل 70 کارگر بدون مواجهه بودند، انجام شد. پس از تکمیل پرسشنامه حاوی سوالات مربوط به ناراحتی تنفسی برای دو گروه، اندازه گیریهای ظرفیت تنفسی آنها در دو نوبت که یکی در اولین روز مراجعت بعد از تعطیلات درابتدای شیفت کار و دیگری در انتهای همان شیفت کاری بود، صورت گرفت. نتایج: میانگین غلظت گرد و غبار کلی پنبه از مقادیر مجاز توصیه شده توسط NIOSH بیشتر بوده است. همچنین بالاترین میزان در سالن های کاردینگ و حلاجی به ترتیب 1/24 و 0/83 بوده است. میزان ظرفیتهای تنفسی FEV1/FVC، FEV1/VC، FEV1 در ابتدا و انتهای شیفت در گروه مورد نسبت به شاهد کاهش معناداری داشته است. نتیجه گیری: تماس مزمن با گرد و غبار پنبه در صنعت نساجی، باعث افزایش اختلالات تنفسی شده است. لذا پیشنهاد می شود که با چرخش کاری و کاهش ساعات مواجهه در جهت پیشگیری از شیوع اختلالات تنفسی ناشی از مواجهه با گرد و غبار پنبه در این صنعت گام برداشت.

Keywords:

ریسندگی , اختلالات تنفسی , گرد و غبار پنبه