بررسی کارایی روش های مختلف در حذف ترکیبات دارویی از محلول های آبی

زمینه و هدف : در طول چند سال اخیر یقایای داروها از جمله آنتی بیوتیک ها به دلیل ورود پیوسته به محیط و پایداری آن ها در اکوسیستم ها به عنوان آلوده کننده های زیست محیطی در نظر گرفته شده اند همچنین با توجه به، مصرف ترکیبات دارویی بخصوص آنتی بیوتیک ها افزایش یافته است اما مصرف بی رویه و دفع آن ها به محیط منجر به خطراتی می شود هدف از این مطالعه برسی کارایی روش های مختلف حذف ترکیبات دارویی و آنتی بیوتیک از محلول های ابی می باشد. مواد و روش ها : در این مطالعه انواع روش های مختف حذف ترکیبات دارویی از محلول های آبی از بررسی و همچنین روشی که بیشترین کارایی را در حذف ترکیبات دارویی داشتند نیز مشخص، تجزیه و 2018 تا 2010 های تحلیل گردید. نتایج : روش های مختلفی از جمله جذب، فرایند های غشایی، تبادل یون، فیلتراسیون برای حذف آن ها استفاده می شود. اما هر یک دارای مزایا و معایبی هستند به عنوان مثال صافی های غشایی دارای توانایی خوبی از جمله راندمان حذف بالا، نیازمند انرژی کم می باشند، اما این فرایند نیاز به سرمایه بالا دلیل تامین فشار بالای سیستم دارد. از بین روش های فوق، جذب به دلیل اینکه یک روش کارامد به دلیل داشتن سطح مناسب، متخلل بودن و طریقه عمل آسان می باشد از بین جاذب های مختلف کربن فعال، کارایی قابل توجهی داشت. با این حال جاذب ها دارای معایبی همچون اینکه بسیاری از آن ها به علت هزینه بالا یا تولید ضایعات ثانویه و ظرفیت جذب کم و جداسازی سخت جاذب از آب موثر نیستند که باید از روش های موثر تری استفاده کرد امروز نانو جاذب ها به دلیل داشتن کارایی بالاتر، داشتن سایت های فعال، گروه های عاملی موثر در جذب، نسبت سطح به حجم بیشتر، راندمان سریع، خصوصیت های فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد توانایی بالاتری نسبت به جاذب ها دارند. نتیجه گیری : با توجه به گسترش مصرف ترکیبات دارویی باید دقت کرد که دفع این ترکیبات منجر به ایجاد خطراتی برای محیط زیست و منابع ابی می شوند. درهمین راستا از از بین روش های مختلف، نانوجاذب ها به دلیل راندمان سریع، کارایی بالا، سایت های فعال و گروه های عاملی دارای ظرفیت بالایی جهت حذف انتی بیوتیک ها می باشند.

Keywords:

ترکیبات دارویی , نانوجاذب , محلول های آبی