عوامل موثر بر خودپنداره سالمندان : یک مقاله مروری

مقدمه: یکی از ویژگی های روان شناختی که در اثر سالمندی کاهش می یابد، خودپنداره است. خودپنداره، تصویر روانی هر فرد و شامل تمام ادراکات فرد (ظواهر، ارزش ها و عقاید) است که در نتیجه ی تجربیات فرد با محیط و رابطه ی وی با دیگران شکل می گیرد. حفظ و ارزیابی خودپنداره ی هر فرد یک فرآیند مداوم و بی پایان است. حوادث و موقعیت ها، ممکن است سطح خودپنداره را در طول زمان تغییر دهند. خودپنداره سالمندان نیز بر پایه تجارب آنها در طی مراحل زندگی می باشد. این مطالعه با هدف واکاوی عوامل موثر بر خودپنداره و بحث پیرامون آن ها صورت گرفته است. روش کار: این مطالعه ، یک مقاله ی مروری از مقالات منتشرشده ( 2008 تا 2018 ) در زمینه ی خودپنداره در سالمندان است. با توجه به سوال پژوهش : عوامل موثر بر خودپنداره ی سالمندان چیست ، جستجویی در پایگاه های معتبر ایران مدکس (iranmedex) گوگل اسکولار( scopus، web of science، pubmed، sid، (google scholar جهت شناسایی مطالعات انجام شده در زمینه ارتباط خودپنداره با فاکتورهای دیگر، خودپنداره در بیماری های مختلف و راه های افزایش خودپنداره در سالمندان انجام شد. مطالعات، بررسی، و یافته های موردنظر، استخراج گردیدند. نیافته ها: یافته ها، بیانگر بهبود خودپنداره در سالمندان، با عواملی نظیر : تناسب اندام و ظاهر فرد، ارتقاء کیفیت زندگی، آموزش گروهی و حمایت روانی در بیماران دیابتی، تمرینات هوازی با شدت کم و متوسط، خودکارآمدی و خودمدیریتی، تحصیلات بالا و متاهل بودن و محیط های مختلف اجتماعی است. نتیجه گیری: با توجه به این که افراد با خودپنداره پایین، احساس بی کفایتی و بی ارزشی نموده، خود را عضو موثر و مورد قبول جامعه نمی دانند و دارای منابع درونی برای تحمل یا کاهش استرس در زندگی روزمره نیستند، ضروری است، مراقبین با بررسی بیشتر، علل کاهش خودپنداره را بیابند و راهکارهای افزایش آن را متناسب با هر سالمند، با هدف ارتقای کیفیت سالمندان به کار گیرند.

Keywords:

خودپنداره , سالمند , تحقیق مروری , تصور از خود