خود مراقبتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی شهر کرمانشاه

مقدمه: دیابت بیماری مزمن و پیچیده ای است که خود مراقبتی فرایندی مهم در کنترل آن محسوب می شود و بر کیفیت بیماران اثر می گذارد. هدف این پژوهش بررسی وضعیت خودمراقبتی و عوامل موثر بر مح در بیماران مبتلا به دیابت ساکن شهر کرمانشاه بود. روش کار: میانگین نمرات خود مراقبتی در بیماران ( 8.6±7.47) و وضعیت خودمراقبتی در حد متوسط بود. کمترین میانگین نمرات رفتارهای خودمراقبتی مربوط به مراقبت عمومی از پاها ( 9.1±9.1) بود. نوع درماح دریافتی و سبک زندگی بیماران به صورت معناداری متفاوت بود. یافته ها: پژوهش حاضر از نوع مقطعی می باشد. نمونه پژوهش شامل 100 نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه سارابی کرمانشاه در سال 1396 بود. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس توبرت گلاسکو بود که وضعیت خودمراقبتی بیماران را در زمینه های مختلف طی هفت روز گذشته مورد ارزیابی قرار می داد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه بود تجزیه و تحلیل گردید. نتیجه گیری: به منظور ارتقاء سلامت بیماران دیابتی و کنترل مناسب بیماری برنامه های آموزشی با هدف توانمندسازی بیماران در زمینه مراقبت از خود باید مورد توجه واقع شود.

Keywords:

دیابت , خود مراقبتی , کیفیت زندگی