بررسی مبنای حق مالکیت فکری و حقوق شهروندی

حقوق مالکیت فکری (معنوی) امروزه از جمله یکی از مهمترین حقوق در حوزه حقوق اقتصادی شهروندان محسوب میگردد که علاوه بر آنکه در اسناد بینالمللی به عنوان یکی از حقوق بنیادین شهروندان به رسمیت شناخته شده است در حقوق ملی کشورها نیز مورد پذیرش قرار گرفته و تضمینات مختلف اعم از تضمینات کیفری و حقوقی برای آن در نظر گرفته شده است. رابطه حقوق مالکیت فکری و حقوق شهروندی رابطهای دوسویه است؛ بدین معنا که همانگونه که رعایت حقوق مالکیت فکری از سوی شهروندان موجبات رونق حقوق اقتصادی و توسعه پایدار به عنوان یکی از حلقه های حقوق شهروندی میگردد، تضمین و احترام به حقوق شهروندی و آموزش آن به شهروندان و همچنین حمایت از حقوق مربوط به آزادیهای مدنی و سیاسی میتواند به نحو موثری بر ارتقاء مالکیت فکری در سطح جامعه موثر واقع گردد و نیز حقوق مالکیت فکری زمینه تجاری شدن و دست یابی سرمایه گذار و محقق را به اهداف مادی و معنوی فراهم میآورد و از این طریق محقق و سرمایه گذار تشویق میشود تا دوباره به انجام تحقیق و نو آوری روی آورد. این چرخه مثبت موجب خلق ثروت و افزایش رفاه و بهره مندی جامعه از مزایای آن میگردد. حمایت قوی و موثر از مالکیت فکری سنگ بنایی است که برای ایجاد سرمایه گذاری سالم در تحقیقات، علم و. فناوری و انتقال تکنولوژی که مزایای بلند مدت اقتصادی دارد.

Keywords:

مالکیت فکری , حقوق شهروندی , حقوق اقتصادی , توسعه پایدار , سرمایه گذار , تکنولوژی , رفاه و بهره مندی