بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری با خود تاب آوری در دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی ارتباط روشهای تربیتی والدین با خود تاب آوری در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان زاهدان در سال تحصیلی 97-96 می باشد. با توجه به ماهیت موضوع، این تحقیق در زمره تحقیقات توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل 1012 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان زاهدان می باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 278 نفر برآورد گردید و به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از میان دانش آموزان آزمودنی ها انتخاب شدند، بدین ترتیب که ابتدا مدارس مورد نظر مشخص شده، یعنی تعداد 8 مدرسه (4 مدرسه دخترانه و 4 مدرسه پسرانه) انتخاب و از هر مدرسه 2 کلاس و از هر کلاس 17 نفر دانش آموز به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری در دو سطح توصیفی و استنباطی به انجام رسید. در سطح توصیفی به میانگین و انحراف استاندارد متغیرهای پژوهش پرداخته و در سطح استنباطی برای پاسخگویی به سوالات پژوهش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و همچنین آزمون T استفاده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شیوه های فرزندپروری و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون می باشد که از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار هستند. نتایج پژوهش نشان داد که بین شیوه های تربیتی با خودتاب آوری رابطه معنادار وجود دارد. همچنین مشخص شد که مولفه های شیوه های تربیتی قادر به پیش بینی میزان تاب آوری در دانش آموزان هستند.

Keywords:

شیوه های تربیتی , شیوه مقتدرانه , سهل گیرانه , مستبدانه , خودتاب آوری