واکنش سه ساختار نحوی زبان انگلیسی به انواع بازخورد نوشتاری

شواهد علمی موجود برای نشان دادن کارایی طولانی مدت تصحیح های نوشتاری، محدود به مطالعاتی ست که به تاثیر بازخورد متمرکز بر ارتقای دقت دستوری دو جنبه خاص از حروف تعریف انگلیسی پرداخته اند. بدیهی ست تصحیحهای متمرکز، هربار تنها یک یا دو نوع اشتباه دستوری را هدف قرار میدهند و در دوره های آموزشی مهارت نگارش بی اعتبارند. هدف پژوهش حاضر مطالعه واکنش ساختارهای مختلف، به تصحیحهایی است که اعتبار بیشتری در کلاسهای آموزشی دارند. با استفاده از طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون، واکنش طولانی مدت سه ساختار دستور زبان انگلیسی حروف اضافه، مصدر و جمله های شرطی غیرواقعی) به بازخورد نوشتاری نیمه متمرکز، غیرمتمرکز و بازنویسی بررسی شد؛ نتایج نشان داد، در پس آزمون تاخیری - که یک ماه پس از مداخله بازخوردی اجرا شد - کارکرد زبان آموزان گروههای آزمایشی، تفاوت معناداری با گروه کنترل نداشت. همچنین پیشرفت معناداری در هیچ یک از گروهها نسبت به پیش آزمون دیده نشد.

Keywords:

بازخورد نوشتاری , بازنویسی , نیمه متمرکز , غیرمتمرکز , دقت دستوری