الگوهای آشوبناک فرآیند زایش معنا در نظام های زبانی و پیشازبانی تطبیق

نشانه شناسی نوین با رویکردی پدیدارشناختی، بیشتر فرآیندهای آفرینش معنا را در قالبی فراتر از نظام های دلالی مطالعه و بر نقش توانش ادراکی-حسی سوژههای تن دار در فرآیند آفرینش معنا تاکید می کند. ما نیز در این مقاله، به سبک پژوهش های میان رشته ای و با چارچوب نظری تیوری پیچیدگی ، نشان داده ایم که چگونه الگوهای آفرینش معنا در خلال کنش متقابل و هم حضوری تنسوژه ها در نظام معنایی تطبیق، مشابه رفتار و اندرکنش سیستم های پیچیده تکاملی، تابع ویژگی های رفتاری آشوبناک طبق نظریه آشوب هستند. پیامد این پژوهش علاوه بر اینکه جستاری بر وجود انطباق الگوها بین دو حوزه نظری به شمار می رود، ارایه پشتوانه ای علمی با رویکردی میان رشته ای بر وجود الگوهایی در فرآیند آفرینش معنا است که پیش تر، برخی از ویژگی های آنها هم در نظام معنایی تطبیق و هم در نظام های زبانی، به شکلی تجربی یا نظری بررسی شده اند. به طور کلی، نظام های دلالت معنایی، از جمله زبان ، وجودی مستقل از سوژه انسانی ندارند؛ یعنی آنها زاییده فعل و انفعالات بیوشیمیایی و عصب شناختی ارگانیسمی زنده (سیستمی پیچیده) به نام انسان هستند و انتظار می رود که این سیستم های نشانه شناختی نیز مانند سیستمی پیچیده، رفتارهایی برپایه الگوهای نظریه آشوب را از خود نمایان کنند. کارایی دیگر این انطباق، جدای از ارایه پشتوانه ای علمی به مشاهداتی تجربی یا نظری، این است که وجود مفاهیمی چون ناامنی ، ریسک و خطر ، سرایت حسی و حساسیت ادراکی را در فرآیند تولید معنا در نظام تطبیق براساس وجود الگوهای نظریه آشوب توضیح و برخی از ویژگی های مهم معنای تولیدشده را هم در نظام های زبانی و هم در نظام های پیشازبانی تطبیق شرح میدهد گفتنی است که دراین بحث روش پژوهش مابه شیوه تحلیلی توصیفی است

Keywords:

پیچیدگی , آشوب , معنا , نظام زبانی , تطبیق