مقایسه سیستم حمل ونقل عمومی شهر مشهد با اصول نوشهرگرایی

در دهه 1980 میلادی تعداد زیادی از معماران و شهرسازان آمریکایی از فرسودگی و زوال مراکز شهری و افزایش فزاینده جوامع محلی که پراکنده و متفرق، وابسته به اتومبیل و دارای فاصله با مراکز شهری بودند، اظهار نارضایتی کردند. درسالهای پایانی دهه 1980 و ابتدای دهه 1990 این نارضایتی منجر به ظهور جنبش نوشهرگرایی شد. پژوهش حاضر در ابتدا به معرفی نوشهرگرایی به عنوان یکی از رویکردهای طراحی شهری در دنیای امروزه پرداخته است؛ و به دنبال آن به معرفی و حمل ونقل عمومی شهر مشهد اشاره شده و ازآنجایی که حمل ونقل عمومی شهر مشهد خود دارای معضلات فراوانی میباشد ما را بر آن داشت که شاخصه های حمل ونقل مشهد را با اصول نوشهرگرایی مقایسه کنیم. ارایه راهکاری برای دستیابی به وضعیت مطلوبتر حمل ونقل شهر مشهد از دیگر اهداف این پروژه میباشد. برای این منظور با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و مطالعات و اسناد کتابخانه ای، ابتدا شاخصههای حمل ونقل هوشمند را معرفی نموده و سپس شبکه سیستم حمل ونقل هوشمند را در قیاس با سیستم حمل ونقل شهر مشهد مدنظر قرار داده و سپس، درنهایت راهکارهایی برای بهبود کیفی سیستم جامع حمل ونقل عمومی شهر مشهد ارایه شده است.