ارتباط معنایی موسیقی و معماری ایرانی با بررسی تطبیقی نمونه موردی: تالار وحدت و کاخ عالی قاپو

هنرمند معمار قادر است با ایجاد فضاهای گوناگون، اثرات عاطفی و روحی ای را القا کند که یک موسیقی دان با کمک الحان و سازها ایجاد می کند و هر دو هنر می توانند فضایی روحی آکنده از جذبه های معنوی بیافرینند. در این تحقیق، ابتدا به بیان تعاریف و بنیان های نظری دو هنر معماری و موسیقی پرداخته شده است. با بررسی مفاهیم پایه موجود در معماری و موسیقی، مفاهیم مشترکی یافته شد که برای مقایسه ی کیفیت بهره گیری از این مفاهیم مشترک، به بررسی دو نمونه موردی، اول کاخ عالی قاپو به عنوان شاهکاری از معماری دوره صفویه و دیگری، تالار وحدت به عنوان یکی از مهمترین مراکز فعال و پویای موسیقی معاصر ایران، پرداخته شد. سوال اصلی پژوهش این است: مفاهیم مشترک بین معماری و موسیقی در دو بنای شاخص دوره تاریخی صفویه و معاصر چگونه مورد استفاده قرار گرفته اند از بین مفاهیم مشترک، ریتم و ضرب آهنگ، هماهنگی و هارمونی و سلسله مراتب، انتخاب و دراجزای: نما، پلان و پرسپکتیو داخلی اشتراکات و تفاوتها مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق حاضر، کیفی است و شیوه تجزیه تحلیل آن، قیاسی و نشانه یابی است. جمع آوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای و میدانی صورت پذیرفته است.

Keywords:

معماری , موسیقی , مفاهیم , کاخ عالی قاپو , تالار وحدت