آیا ارتباط مزیت رقابی و مدیریت استراتژیک نیروی انسانی در یک دور باطل قرار گرفته است

دیدگاه منبع محور سازمان، همواره به عنوان پشتیبانی در پژوهش های مدیریت منابع انسانی راهبردی مورد نظر بوده است و به منظور ارتباط برقرار کردن میان نگاه سطح بنگاه و نگاه سطح عملکردی کارکرد دارد. التبه چالش میان مدیریت منابع انسانی استراتژیک و ادبیات پژوهشی سرمایه ی انسانی راهبردی، بیان گر آن است که، دیدگاه منبع محور، در بهره گیری از توانش موفق نبوده است. به منظور بزرگنمایی کارکرد متفاوت دیدگاه منبع محور در مدیریت منابع انسانی استراتژیک و ادبیات تحقیقاتی سرمایه ی انسانی راهبردی، که منطق مفهومی را به روش های مدیریت منابع انسانی و نتایج سازمان، وصل می نماید، این پژوهش را با یک خلاصه مختصر آغاز میکنیم. سپس یک مدل مفهومی ارایه می شود که پیشنهاد می کند، روش های مدیریت منابع انسانی، مثل اغلب فرضیه های پژوهش های سرمایه ی انسانی راهبردی، اهرم های ساده ای که سازمان ها را در مسیر ایجاد مزیت رقابتی پایدار کمک کند نیست. به عکس، تجزیه و تحلیل این مطالعه برای آن است که بیان نماید، روش های مدیریت منابع انسانی، قارند نه تنها با بالا بردن توانایی پرسنل و ارمغان آوردن فرصت ها و انگیزه ها، بلکه با شکل دادن قیود پویایی سمت عرضه و سمت تقاضا، برای ایجاد مزیت رقابتی پایدار، نقش ایفا نمایند.

Keywords:

دیدگاه منبع محور , استراتژی مدیریت منابع انسانی , مدیریت استراتژیک نیروی انسانی , عملکرد سازمان , ارتباط