معرفی گونه های بومی از جنبه منظرسازی کم آب به منظور توسعه فضاهای سبز شهری در مناطق خشک و نیمه خشک (مطالعه موردی: شهرستان جیرفت)

امروزه با توجه به محدودیت منابع آبی و وقوع خشکسالی های طولانی مدت در مناطق خشک و نیمه خشک، اهمیت حفظ و استفاده بهینه از منابع آب دوچندان شده است. از سوی دیگر، فضاهای سبز شهری یکی از مهمترین بخش های مصارف آب در شهرها به شمار می روند که مدیریت و توسعه آنها با در نظر گرفتن ویژگیهای اکولوژیک هر منطقه حایز اهمیت فراوان است. در این پژوهش سعی شده است تا با معرفی برخی از مهمترین گونه های بومی مناطق خشک و بیابانی، به ترویج و توسعه کشت آنها در فضاهای سبز شهری از جنبه منظرسازی کم آب پرداخته شود، لذا در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و به کمک پایش میدانی به شناسایی گونه های مهم بومی در منطقه مبادرت شده است. از این رو، پیشنهاد می گردد تا گونه های گیاهی معرفی شده شامل: کهور ایرانی، گز، آکاسیا، کنار، جگ، شحم و شمح به منظور کاشت و توسعه فضاهای سبز شهر جیرفت مورد توجه برنامه ریزان شهری قرار گیرند، چراکه علارغم سازگاری بهتر محیطی، به میزان کمتری از منابع آبی نیز نیازمند بوده و از این طریق در مصرف آب صرفه جویی به عمل می آید.

Keywords:

فضای سبز , منظرسازی کم آب , گیاهان بومی , جیرفت