انطباق پذیری ویژگی های معماری ایرانی در طراحی کوی مسکونی بافت قدیم مشهد

دغدغه ی پیوند با گذشته و عدم توفیق در به وجود آوردن یک جریان معماری که بتواند به صورت صحیح در ادامه و تکامل تاریخ معماری ایران باشد، همواره در معماری معاصر وجود داشته، اما این نگاه به گذشته در اغلب موارد، سطحی، غیر منطبق، و به دور از دستیابی و رسیدن به اصول و جوهره واقعی خویشتن بوده است. تحلیل معماری ایران نشان می دهد که به رغم کثرت، تنوع و پیچیدگی بناها، اصول، مبانی و الگوهایی مشخص در طول زمان به اشکال مختلف در این معماری به کار گرفته شده اند. هدف این پژوهش شناخت، سنجش و بازبه کارگیری الگوهای معماری ایرانی در خانه معاصر، باززنده سازی ارزش های گذشته هویت ایرانی اسلامی متناسب با نیازهای ساکنین معاصر، حصول شناخت از مفهوم کوی و خانه و کالبد آن در معماری اصیل ایرانی از دو محور میدانی و کتابخانه ای میباشد. با استفاده از روش اسنادی و مطالعات میدانی به بررسی نقش و ویژگی الگوهای فضایی خانه های تاریخی به خصوص خانه های تاریخی شهر مشهد پرداخته میشود. نتایج به دست آمده از پژوهش به صورت جداولی ارایه شدهاند. از بررسیهای انجام شده می توان نتیجه گرفت که تنها الگوست که میتواند با پرهیز از تقلید یا تکرار کار گذشتگان، تجربیات آنان را در قالب آثار متنوع معماری نمایان سازد و این راهکاری مناسب برای استفاده مجدد(به شیوه ای نوین) از معماری گذشته سرزمینمان است.

Keywords:

انطباق پذیری , خانه , معماری ایرانی , کوی مسکونی , مشهد