الگو باززنده سازی هسته ی تاریخی شهر اصفهان(محله جویباره)مبتنی بر شناخت عناصر کالبدی –کارکردی شکل دهنده به هویت بافت های تاریخی ایرانی-اسلامی abstract
اکثر هسته های تاریخی شهرهای ایرانی-اسلامی به خاطر ارزش های کالبدی و فرهنگی نهفته در خود از هویت بالایی برخوردار هستند و امروزه در نوسازی های انجام گرفته در این هسته های تاریخی و فرسوده کمتر به حفظ هویت آنها توجه شده است . امروزه مهاجرت ساکنان بومی و جایگزین شدن افراد بیگانه وغیر بومی به خاطر ارزش پایین ملک در این هسته های فرسوده ،بر فرسودگی این هسته ها افزوده است ومنجر به نابودی هویت و شالوده اصلی این هسته ها شده است.برهمین اساس،این نوشتار سعی دارد تا با شناخت عناصر کالبدی-کارکردی هسته های تاریخی شهرهای ایرانی-اسلامی و شناخت این عناصر در هسته ی تاریخی و باارزش اصفهان( جویباره) در ادوار مختلف تاریخی از اوایل اسلام تا دوره ی معاصر، در جهت حفظ هویت و شالوده ی این عناصر تاریخی در این هسته ی ارزشمند ، الگویی ارایه دهد.در پی یافتن الگوی باززنده سازی این بافت تاریخی از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است.و بر این اساس روش گردآوری یافته ها از طریق مطالعات کتابخانه ای، تجزیه و تحلیل تاریخچه اصفهان از طریق مشاهده تصاویر و نقشه های تاریخی ،بازدید میدانی،تهیه ی جداول مقایسه ای و مصاحبه با ساکنین محله بوده است.نتایج این پژوهش نشان می دهد که با تلفیق نیازهای روز ساکنین این هسته ی تاریخی و با جمع آوری الگوهای ایرانی-اسلامی اشاره شده توسط صاحبنظران، می توان به موارد زیر به عنوان الگوهای باززنده سازی هسته ی تاریخی جویباره اشاره کرد : حفظ هویت تاریخی هویت بخشی به بافت جهت گیری اقلیمی فضای سبز مناسب خوانایی بافت ایجاد سرزندگی تامین امنیت بافت افزایش حس تعلق به محله در ادامه پژوهش راهکارهای عینی در قالب جدول ،جهت استفاده از این الگوها برای باززنده سازی هسته های تاریخی ارایه شده است.