بررسی اثربخشی تیاتر درمانی بر کیفیت زندگی دانشجویان

زندگی دانشجویی در عین حال که فرصت های جدیدی را برای فرد به همراه دارد، چالش ها و تنیدگی های خاص خود را نیز دارد. هدف این پژوهش، تعیین اثر بخشی تیاتر درمانی بر کیفیت زندگی دانشجویان می باشد. روش: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل می باشد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد در نیمسال دوم تحصیلی سال 1395 -1394 بوده که با روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین متقاضیان، 30 نفر انتخاب شده و به گونه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در این پژوهش جهت بررسی کیفیت زندگی دانشجویان از فرم کوتاه زمینه یابی سلامت ( SF6) در سه نوبت قبل از شروع درمان، بعد از اتمام جلسات و پیگیری یک ماهه پس از اتمام درمان، استفاده شده است، که توسط دو گروه تکمیل گردید. جهت گروه آزمایش 8 جلسه تیاتر درمانی اجرا شده و گروه کنترل هیچ گونه مداخله درمانی را دریافت نکردند. یافته ها: یافته های تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد (p<0,05) که تیاتر درمانی روش مناسبی جهت افزایش کیفیت زندگی دانشجویان می باشد. نتیجه گیری: تیاتر درمانی بر ابعادکیفیت زندگی دانشجویان شامل سلامت عمومی، کنش جسمانی، محدودیت به دلایل جسمانی، درد بدنی، محدودیت به دلایل هیجانی، کنش اجتماعی، خستگی و نشاط و مشکلات هیجانی آنان تاثیر گذاشته است.

Keywords:

تیاتر درمانی , کیفیت زندگی , دانشجویان