بررسی تاثیر هوش اخلاقی بر اعتماد سازمانی (مطالعه موردی: کارکنان علوم پزشکی مشهد)

یکی از عمده ترین دغدغه های مدیران کارآمد در سطوح مختلف، چگونگی ایجاد اعتماد برای عوامل انسانی شاغل در تمام حرفه ها است تا آنها با حس مسیولیت و تعهد کامل به مسایل در جامعه و حرفه خود به کار بپردازند و اصول اخلاقی حاکم بر شغل و حرفه خود را رعایت کنند. اولین گام در دستیابی به این اهداف درک صحیح از مفهوم هوش اخلاقی و شناسایی اثر آن بر اعتماد کارکنان و مدیران می باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هوش اخلاقی و اعتماد سازمانی در بین کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد می باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1396 می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 240 نفر محاسبه شد و پرسشنامه ها با روش نمونه گیری تصادفی ساده در اختیار کارکنان قرار گرفت. روایی پرسشنامه توسط استادان و متخصصان مورد تایید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 89 / 0 محاسبه گردید. در نهایت داده های پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای اثبات فرضیه های تحقیق نیز از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج تحقیق مبین این است که بین هوش اخلاقی کارکنان با میزان اعتماد آفرینی آنها رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که هوش اخلاقی تاثیر مستقیم و معناداری بر اعتماد سازمانی دارد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان دهنده همبستگی معناداری میان متغیرهای پژوهش با یکدیگر و در فاصله اطمینان 0.99 درصد است. همچنین نتایج مدل معادلات ساختاری نشان دادکه مدل ریاضی پژوهش از برازش خوبی برخوردار است و روابط علی یا تاثیرگذاری هوش اخلاقی بر اعتماد سازمانی تایید شده است. به طوری که میانگین مجذور خطا های مدل ( 0.057 ) کوچک تر از ( 0.08 ) است و کلیه مقادیر بالای 0.9 بوده و در حد قابل قبول قرار دارند. در نتیجه مدل دارای برازش و تناسب بالایی است و نشان می دهد که روابط تنظیم شده هر دو متغیر بر اساس چارچوب نظری پژوهش منطقی بوده است. یافته ها به این نکته اشاره دارد که کارکنان دارای اعتقادات اخلاقی قوی، اگر به رعایت اصول اخلاقی تمایل و توانایی داشته باشند و اهداف غیرشخصی و مسایلی به غیر از مسایل شخصی را در فضای سازمان انجام دهند، احتمالا این امر می تواند به افزایش بهبود عملکرد منجر شود.