بررسی دیدگاه مربیان و دانشجویان رشته گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز درباره وضعیت آموزش بالینی در سال 1396

سابقه و هدف: در آموزش توانبخشی مانند سایر رشته های پزشکی آموزش در بالین بیمار بیشترین سهم ویا مهم ترین قسمت آموزش را به خود اختصاص می دهد. دوره های کارآموزی و کارورزی در شکل دهی مهارت های عملی مورد نیاز وتوانمندی های حرفه ای دانشجویان نقش مهمی دارند. آموزش بالینی پایه و اساس آموزش علوم پزشکی را تشکیل می دهد واز مهم ترین معیار های آموزش حرفه ایی است که در تثبیت آموخته های دانشجویان نقش بسیار مهمی را بازی می کند. رابطه ثابتی بین محیط آموزشی ونتایج با ارزش، موفقیت ورضایت وجود دارد. اگر مسیولین دانشگاه های علوم پزشکی قصد ارزیابی برنامه های آموزشی ویا برنامه ریزی برای دوره های آموزشی را داشته باشند، بی شک مطالعه محیط های آموزش بالینی مرتبط با برنامه امری ضروری به شمار می رود. ارزیابی ومشخص نمودن مشکلات وچالش های وضعیت آموزس بالینی در رشته های توانبخشی نیر مانند سایر رشته های بالینی ،امکان شناسایی نقاط ضعف وقوت احتمالی فراروی آموزس بالینی وبه تبع ان دریافت بازخورد وارایه پیشنهاد های کاربردی برای تدوین برنامهآموزس بالینی مطلوب رابه همراه خواهد داشت. این مطالعه با هدف مقایسه دیدگاه مربیان بالینی و دانشجویان درباره وضعیت آموزش بالینی رشته گفتار درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفته است.مواد و روش ها: این پژوهش ازنوع توصیفی- مقطعی بوده که درسال 1396 انجام شد. اعضاء هیات علمی، مربیان بالینی و دانشجویان ترم 5 و ترم 7 رشته گفتار درمانی وارد مطالعه شدند که بر اساس معیار های ورود به مطالعه، تعداد 8 نفر عضو هیات علمی و مربی بالینی و 35 نفردانشجوی رشته گفتار درمانی در مطالعه شرکت کردند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ارزیابی وضعیت آموزش بالینی در رشته های توانبخشی استفاده شد که برای مربیان بالینی و دانشجویان به ترتیب شامل 52 و 48 سوال در 5 حیطه ی آموزش بالینی بر اساس مقیاس لیکرت می باشد. پس از جمع آوری پرسش نامه ها ،داده ها وارد نسخه 24 نرم افزار SPSS شد. از آمار توصیفی برای بررسی میانگین و انحراف معیار و برای مقایسه بین دانشجویان و مربیان بالینی از آزمون تی مستقل استفاده شد.یافته ها: میانگین نمره کل افراد 86 / 2 با انحراف معیار 53 / 0 است که این رقم برای دانشجویان 83 / 2 ، 53 / 0 و برای مربیان بالینی 2/99، 53 / 0 می باشد. میانگین و انحراف معیارنمره افراد در حیطه آموزش گیرندگان به ترتیب 02 / 3 ، 53 / 0 ودر حیطه آموزش دهندگان 2 / 3 ، 66 / 0 و در حیطه عرصه آموزش بالینی 41 / 2 ، 84 / 0 ودرحیطه ارزیابی آموزش بالینی 58 / 2 ، 91 / 0 ودر حیطه مدیریت آموزش بالینی 41 / 2 ، 77 / 0 است. به جز حیطه آموزش دهندگان (p-value<0/05) در سایر حیطه ها بین دانشجویان و مربیان تفاوتآماری معنی داری وجود ندارد.نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهندعملکرد گروه گفتار درمانی تبریز درآموزش بالینی در حد متوسط وزیر متوسط بوده و نیازمند تامین امکانات وتجهیزات مورد نیازمحیط بالینی، بازنگری در مدیریت وارزشیابی آموزش بالینی می باشد.

Keywords:

توانبخشی , آموزش بالینی , گفتاردرمانی , دانشجو , مربی بالینی