بررسی مقایسه ای ارتباط شاخص بدآوایی DSI در معلمان زن مقطع ابتدایی و غیر معلمان شهر زاهدان، 139

مقدمه: معلمان بزرگ ترین گروه کاربران حرفه ای صدا محسوب می شوند که به واسطه شرایط شغلی خاصی که دارند به میزان بیشتری در معرض ابتلا به اختلالات صدا قرار دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه شاخص بد آوایی (DSI) در معلمان و غیر معلمان زن صورت گرفته است. روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی بوده واز نوع مقطعی- مقایسه ای است که برروی 15 معلم مدرسه عادی 15 معلم مدرسه استثنایی ابتدایی و 30 غیر معلم صورت گرفت. معیار ورود برای معلمان سابقه کار بیشتر از 15 سال و برای غیر معلمان سن بالای 30 سال و نداشتن مشکل صوتی بود. اطلاعات زمینه ای از طریق مصاحبه استخراج شد و سپس ارزیابی آکوستیکی صوت از طریق کشش واکه / a/ صورت گرفت. میانگین بیش ترین میزان فرکانس پایه، بیش ترین زمان آواسازی، میزان آشفتگی شدتوکمترین میزان شدت با استفاده از نرم افزار Praat محاسبه شد و در فرمول شاخص بدآوایی قرار گرفت. داده های به دست آمده از دو گروه با نرم افزار از spss نسخه 16 موردمقایسه آماری قرارگرفت. یافته ها: نتایج آزمون ANOVA با واریانس یک طرفه حاکی از آن بود که میانگین نمرات DSI در معلمان مدارس عادی (3 / 2-) و غیر معلمان (58 / 2-) تفاوت چشمگیری ندارد اما میانگین نمرات DSI در معلمان مدارس استثنایی (3 / 0-) کمتر از دو گروه دیگر بوده و تفاوت معنا داری با سایرگروه ها دارد. (05 / 0 < P)بحث و نتیجه گیری: معلمان به خصوص در مقطع ابتدایی مجبورند برای آموزش، بیش تر به ارتباط شفاهی متکی باشند تا نوشتاری، در نتیجه انتظار می رود که با افزایش سابقه کار و به نوعی فشار دراز مدت به حنجره، ویژگی های آکوستیکی صدا به تدریج تغییر کند و همچنین احتمال بروز مشکلاث صدا نیزافزایش پیدا کند. در مدارس استثنایی بویژه مدارس کم شنوا و ناشنوایان بیشتر آموزش ها متکی بر زبان اشاره و ارتباط نوشتاری است ومکانیسم صوتی و ویژگی های آکوستیکی در معلمان کمتر تحت تاثیر قرار می گیرد. بنابراین تفاوت در فاکتورهای آکوستیکی موثر بر صدا منجر به متفاوت شدن درنمره کلی DSI می شود.

Keywords:

شاخص بد آوایی , DSI , معلم , اختلالات صدا