پیشگیری وضعی در جرایم سایبری از منظر حقوق کیفری ایران وجهان

امروز بحث فناوری اطلاعات وارتباطات نوین که تجلی روشن آن فضای تبادل اطلاعات(فضای سایبری) است.مسله جدیدی را به عنوان پاسخگویی به سوء استفادهایی که از فضایتبادل اطلاعات به عمل می آید پیش روی دانشمندان علوم جنایی قرار داده است.یکی از پدیده های متفاوت وشگفت انگیز قرن بیست یکم ظهور فضای سایبری ویا همانفضای مجازی است .که سوء استفاده های فراوان از آن موجب پیش بینی تدابیر کیفری ار دراین زمینه شده است. اما با توجه به مشکلات بسیاری که فراروی تدابیر کیفری وجود دارد،سیاست پیشگیری از وقوع این جرایم مناسب ترین تدبیر سیاست جنایی است. در این میان،پیشگیری وضعی یکی از اقدامات مهم وکاربردی محسوب می شود،ولی این پیشگیری بامحدودیت هایی مواجه است که از جمله آنها می توان به نقض موازین حقوق بشر اشاره کرد.ماهیت فضای سایبر به گونه ای است که تجلی هرچه بیشتر آزادی بیان و جریان آزاد اطلاعاترا موجب شده و همچنین با امکاناتی که جهت برقراری انواع ارتباطات ایمن فراهم آورده، بهنوعی در جهت حفظ حریم خصوصی افراد گام برداشته است. اما تدابیر پیشگیرانه وضعی ازجرایم سایبری، در بعضی موارد حقوق افراد را نقص می کند. در این مقاله سعی شده استضمن تبیین انواع تدابیر پیشگیری وضعی از جرایم سایبری، به تبیین چالش های حاکم بر اینتدابیر با موازین حقوق بشر بپردازد.

Keywords:

پیشگیری وضعی , جرایم سایبری , حقوق بشر , آزادی بیان , حریم خصوصی , جریان آزادی اطلاعات