بررسی رابطه بین رشد اخلاقی و تاب آوری

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رشد اخلاقی و تاب آوری معلمان بود. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت، از نوع توصیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری در پژوهش حاضر ، عبارت است از کلیه ی معلمان مشغول به کار در تهران منطقه 2 در سال 1397 که حدود 100 نفر اعلام شده است، می باشد. در این تحقیق، با توجه به گستردگی جامعه آماری و میسر نبودن امکان اجرای تحقیق بر روی کل جامعه، از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. برای تخمین تعداد نمونه از فرمول کوکران و مورگان استفاده شده است و حجم نمونه 80 نفر انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بنیان های اخلاقی هایت و گراهام( 2007 ) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ( 2003 ) می باشد. یافته های حاصل از ضریب همبستگی نشان دارد ارتباط آماری معناداری بین رشد اخلاقی با خودتاب آوری وجود داشته است. همچنین ضرایب آزمون تحلیل رگرسیون جهت پیش بینی متغیرها نشان داد که حدود 63 درصد از واریانس متغیر تاب آوری از طریق متغیر رشد اخلاقی تبیین و توجیه شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که میزان همبستگی متغیر تاب آوری در یک ترکیب خطی با متغیر وارد شده در معادله برابر با 0/653 است. همچنین ضریب تعیین حاصل برابر با 0/630 و ضریب تعیین تعدیل شده برابر با 0/617 گزارش شده است، یعنی حدود 63 درصد از واریانس متغیر تاب آوری از طریق متغیر رشد اخلاقی تبیین و توجیه شده است و بقیه متعلق به دیگر متغیرهایی است که در این مطالعه لحاظ نشده اند. براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت معلمان که در آزمون رشد اخلاقی نمرات بالاتری کسب می کنند از تاب آوری بیشتری برخوردار هستند.

Keywords:

رشد اخلاقی , تاب آوری , معلمان