اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان شهر شیراز

امید به زندگی و بهزیستی روانشناختی از عوامل بسیار مهم و از عناصر ضروری در بیماران سرطانی است که اثرات زیادی در سازگاری بیماران با شرایط زندگی، به خصوص در زمان درد و محرومیت دارد، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی بیماران سرطانی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران سرطانی بیمارستان انکولوژی امیر شهر شیراز در سال 1395 بوده است، که به شیوه نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. و از بین آنها 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش، آموزش رواندرمانی مثبت نگر را دریافت کرده است. ازمودنی ها قبل و بعد از مداخله و 45 روز بعد در مرحله ی پیگیری به مقیاس بهزیستی روان شناختی (ریف) و به پرسشنامه امیدواری اشنایدر پاسخ دادند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد بین شادکامی و امید به زندگی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشته است.و در مرحله پیگیری نیز حفظ شد. بنابراین میتوان بیان داشت که درمان مثبت نگر موجب افزایش بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی بیماران سرطانی می گردد و می توان از آن برای ارتقا بهزیستی روانشناختی و افزایش امید به زندگی بیماران سرطانی استفاده نمود.

Keywords:

درمان مثبت نگر , بهزیستی روانشناختی , امید , سرطان