مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان زنان فعال ( ناجیان غریق) و غیر فعال

زمینه و هدف: استیوپروز شایع ترین بیماری متابولیک سیستم اسکلتی است که با کاهش توده استخوانی همراه بوده و پیامد آن شکستگی در اثر حداقل ضربه یا فشار می باشد. فعالیت بدنی بر توسعه، حفظ و نگهداری توده استخوان تاثیر عمده ای دارد. انجام فعالیتهای بدنی شدید میتواند به مقدار قابل توجهی تراکم مواد معدنی استخوان را افزایش داده و از بروز پوکی استخوان در سنین بالا جلوگیری نماید. تمرینات ورزشی همراه با تحمل وزن در مقایسه با تمرینات ورزشی که عدم تحمل وزن را دارند اثرات سودمندی بر تراکم توده استخوانی میگذارند و باعث افزایش تراکم مواد معدنی استخوان در نواحی متحمل وزن می شود .روش کار: از بین افراد غیرورزشکار داوطلب شرکت در پژوهش، تعداد 15 نفر و همچنین از بین ناجیان غریق فعال، تعداد 15 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. تراکم و محتوای مواد معدنی مهره های کمری و استخوان ران آزمودنی ها توسط دستگاه سنجش تراکم مواد معدنی استخوان (DEXA) مورد سنجش و اندازه گیری قرار گرفت. داده های پژوهش با استفاده از آزمونT مستقل در سطح معناداری P≥0/05 بررسی گردید. نرمالیته پارامترهای اندازه گیری شده نیز توسط آزمون کولموگروف- اسمیرنوف بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد، میزان تراکم مواد معدنی، محتوای مواد معدنی مهره های کمری و استخوان ران ناجیان غریق کمتر از افراد غیر ورزشکار بوده ولی تفاوت بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد.

Keywords:

تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) , محتوای مواد معدنی استخوان((BMC , ناجیان غریق