سنتز سیلیس مزومتخلخل به عنوان حامل داروی رزوواستاتین

در این پژوهش، یک سامانه ی مبتنی بر ذرات سیلیس مزومتخلخل به عنوان حامل داروی رزوواستاتین برای ترمیم ضایعات پوستی ناشی از سوختگی تهیه گردید. سنتز ذرات سیلیس متخلخل با استفاده از مواد فعال سطحی خودآرایی کننده به عنوان قالب و تراکم سل-ژلی همزمان گرداگرد قالبها انجام گردید. به همین منظور، ستیل تری متیل آمونیوم برومید (CTAB) به عنوان فعال کننده ی سطحی کاتیونی برای ایجاد قالب و تترا اتیل اورتو سیلیکات (TEOS) به عنوان منبع اولیه سیلیس، اتانول و آب مقطر با دو نسبت مختلف (نمونه های A و B) استفاده شد. آزمون زاویه کم پراش اشعه ایکس (XRD) نشان داد که ساختار مزومتخلخل در ذرات سیلیس هر دو نمونه ایجاد شده است. همچنین آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی (FE-SEM) نشان داد که اندازه متوسط ذرات در نمونه ی A حدود 40 و در نمونه ی B با نسبت آب دو برابر حدود 20nm است. از آزمون پتانسیل زتا، عدد بار سطحی ذرات در کلوییدی آبی نمونه ی A حدود 45- و برای نمونه B حدود 70mV- به دست آمد. نتایج آنالیز جذب نیتروژن (BET) عدد سطح ویژه را به ترتیب برای نمونه های A و B در حدود 823 و 1133m(2)/g و میانگین قطر روزنه ها را 4/9 و 4nm نشان داد. با توجه به ویژگی های مناسبتر نمونه ی B، داروی رزوواستاتین به روش فیزیکی بر روی سطح این نانوذرات بارگذاری گردید. نتایج بررسی ها به روش اسپکتروفتومتری نشان داد که میزان راندمان و درصد بارگذاری دارو به ترتیب 61/4 و 38/1 درصد است. این مقادیر در مقایسه با دیگر کارهای مشابه رضایتبخش است. بنابراین، سامانه طراحی شده میتواند جهت ترمیم ضایعات پوستی مورد استفاده قرار گیرد.

سنتز سیلیس مزومتخلخل به عنوان حامل داروی رزوواستاتین Keywords:

نانوذرات , سیلیس مزومتخلخل , دارورسانی , رزوواستاتین , ترمیم پوست