آهن به صورت جزء ناخواسته در کانی ها، کنسانتره ها و اکسیدهایتکلیس شدهی
روی حضور دارد.
لیچینگ کنسانتره منجر به حلشدن فلز موردنظر همراه مقداری
آهن میشود.
آهن یک ناخالصیسخت ناخواسته در محلول
روی است و قبل از الکترولیز باید حذفشود.
آهن باعث مصرف پرمنگنات پتاسیم در مرحله تصفیه کبالتمی شود، همچنین در مرحله الکترولیز،
آهن بر
روی کاتد رسوبکرده و یک اختلاف پتانسیلی بر
روی آن بوجود می آورد. اختلافپتانسیل بوجود آمده باعث کاهش ولتاژ اضافی هیدروژن شده وبنابراین تصاعد هیدروژن افزایش می یابد متقابلا رسوب
روی کاهشمی یابد. ولتاژ اضافی هیدروژن بر
روی Zn است بنابراین هیدروژن برروی عنصر
آهن راحتتر الکترون گرفته متصاعد میشود تا بر رویعنصر روی، از طرفی یونهای
آهن می توانند بر
روی آند الکترون ازدست داده و به
آهن سه ظرفیتی تبدیل شوند. سپس این یون ها برروی کاتد با گرفتن الکترون به
آهن دو ظرفیتی تبدیل می گردند. اینسیکل میتواند دایما ادامه یابد. بنابراین حرکت انتقال این یون ها برروی آند و کاتد باعث اتلاف انرژی و نتیجتا کاهش راندمان جریانخواهد شد. حذف
آهن یک عملیات سخت در هیدرومتالورژی رویاست. برای کم کردن انحلال
آهن لیچینگ دما بالای اسیدسولفوریک همزمان با حذف
آهن در حلال رسوب
جاروسیت درحضور کاتیون های یک ظرفیتی +Na+ ، NH4، انجام می شود.امکان حذف
آهن حل شده بصورت
جاروسیت در دمای C˚ 90-80 وpH=1/2-5 وجود دارد بدون اینکه تاثیری در استخراج
روی داشته باشد.