رابطه بین ویژگی های شخصیتی با صمیمت اجتماعی دانشجویان علمی کاربردی (مطالعه موردی: شهرستان قایمشهر سال تحصیلی 96-95)

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین دو متغیر؛ ویژگی های شخصیت و صمیمیت اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه علمی کاربردی بهزیستی شهرستان قایمشهر در سال تحصیلی 96-95 می باشد. تحقیق حاضر از جمله تحقیقات توصیفی است که در آن از روش همبستگی استفاده شده است. فرضیه اصلی عبارت از این بود که بین ویژگی های شخصیتی با صمیمیت اجتماعی دانشجویان رابطه وجود دارد و نیز دارای 5 فرضیه فرعی که بر اساس خرده مقیاس های ویژگی های شخصیتی تدوین شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علمی - کاربردی بهزیستی شهرستان قایمشهر به تعداد 750 نفر می باشد که تعداد 256نفر از این دانشجویان با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه شخصیتی 5 عاملی NEO(فرم کوتاه 60 ماده ای )، نسخه تجدیدنظرشده مقیاس صمیمیت اجتماعی میلر (MSIS ) می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داده است که بین مولفه های ویژگی شخصیت با صمیمیت اجتماعی دانشجویان، رابطه معنادار و مثبتی را بین مولفه روات تجوری، مولفه برونگرایی، مولفه دلپذیر بودن، مولفه مسیولیت پذیری (با وجدان بودن)، انعطاف پذیری با صمیمیت اجتماعی دانشجویان نشان دادند. بر اساس آنچه توصیف شد می توان نتیجه گرفت که مسیولیت پذیری یا با وجدان بودن یکی از 5 عامل شخصیتی است که در صمیمت دانشجویان از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.

Keywords:

روان رنجوری , دلپذیر بودن , مسیولیت پذیری , برونگرایی , انعطاف پذیری , صمیمیت اجتماعی