کاربرد تلفیقی وانادیوم، کبالت و مولیبدن بر گره زایی و تثبیت بیولوژیکی نیتروژن در سویا

باکتری های دیازوتروف سالیانه 60 درصد نیازهای نیتروژنی گیاهان را تامین می کنند. تثبیت بیولوژیکی نیتروژن توسط آنزیم نیتروژناز انجام می شود. در ساختمان این آنزیم عناصری نظیر مولیبدن، آهن وجود دارد و امکان جایگزینی نقش آنها با عناصری نظیر وانادیوم و کبالت گزارش شده است. به منظور بررسی تاثیر تیمارهای وانادیوم، کبالت و مولیبدن بر گره زایی و تثبیت نیتروژن سویا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل نوع کاربرد عناصر (کاربرد خاکی، بذرمالی و محلول پاشی)، فاکتور دوم نوع عنصر ( شاهد، وانادیوم، کبالت، مولیبدن، وانادیوم + کبالت، وانادیوم + مولیبدن، مولیبدن + کبالت و وانادیوم + مولیبدن + کبالت) بودند. گیاهان سویا پس از اعمال تیمارهای فوق در شرایط گلخانه برای مدت 70 روز نگهداری و سپس گره زایی و تثبیت نیتروژن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که از بین نوع کاربرد عناصر، روش کاربرد خاکی بر روی گیاه عملکرد بهتری را نشان داد. بیشترین تعداد گره و وزن گره و نیتروژن تثبیت شده مربوط به تیمار مولیبدن و کبالت و تیمار مولیبدن و کبالت و وانادیوم بود. در این آزمایش تیمارهای حاوی وانادیوم به اندازه تیمارهای مولیبدن و کبالت نتایج مثبتی از خود نشان ندادند اما نسبت به شاهد باعث افزایش عملکرد گیاه شد.

Keywords:

تثبیت نیتروژن , گره زایی , مولیبدن , کبالت , وانادیوم , سویا